İki gün önce küçük kuzenim için bir parka gittim. Amacım kuzenimin eğlenmesini sağlamaktı ve ben de bu sayede biraz nefes alırım diye düşünmüştüm. Ama gördüğüm manzarayla nefesimi tuttum. Yerlerde envai çeşit çöp, izmarit, alkol şişeleri bana bakıyordu. Etrafıma döndüm sanki bunları kim yaptı diye sormak istercesine... Çocukların karşısında sigarasını yakan iki ergen, az ileride alkol alan genç bir adamdan başka kimse yoktu. Çocuklar ise tüm bu pisliğin ve manzaranın içinde oyun oynamaya çalışıyordu. Öyle çok canım sıkıldı ki... Bunları yapan insan olamaz dedim ama çimlerde kıvrılıp yatan iki masum köpeği görünce onları da suçlayamadım. Sahi bu çöpleri atan kimdi ? Belki mühendis komşumuz, öğrenci kuzenimiz, veya ev hanımı teyzemiz ? Evet, mutlak olarak bunlar çevremizde yaşayan insanlardi. Gün içinde sohbet ettiğimiz, insan ilişkileri kurduğumuz ya da kimi zaman "ay ne iyi insan" dediğimiz kişiler bunlar. Sonra parka dönüp bir daha bakınca insan yüzlü canavar olduklarını anladım. Eğitimin neden şart olduğunu gördüm. İçimdeki kaçıp gitme isteği zirveye ulaştı. Çocukların karşısında alkol, sigara tüketenlere baktım. Nasıl bu kadar rahat olabilirlerdi ? Yerdeki çöplere baktım. Çocuklarımız bu mikrop dolu yerde oynamak zorunda kalıyordu. İsyan ettim be isyan... Biz ne ara bu hale geldik ?